Geen eigen schuld door vastpakken loslopende hond ter bescherming eigen hond

Rechtbank Amsterdam 14 juli 2016

Op een avond laat een vrouw samen met haar echtgenoot haar hond – een Jack Russel – uit in een aanlijngebied in de omgeving van haar woning. Zij heeft haar hond aan de lijn. Een jongen laat op datzelfde moment de twee honden van zijn moeder uit. Een van deze honden – een Golden Retriever – is niet aangelijnd. De andere hond – een Labrador – is aanvankelijk wel aangelijnd maar weet zich los te maken en rent op de hond van de vrouw af. Als de Labrador de Jack Russel van de vrouw nadert, pakt de vrouw de halsband van de Labrador vast. De vrouw verliest daarbij haar evenwicht en komt ten val. Als gevolg van de val breekt zij haar rechterheup.

De verzekeraar van de eigenaar van de loslopende Labrador erkent aansprakelijkheid, maar rekent 50% eigen schuld aan de vrouw toe. Als reden hiervoor wijst zij erop dat het gedrag van de hond van de vrouw het (onberekenbare) gedrag van de loslopende Labrador beïnvloedde en daaraan heeft bijgedragen. Ook meent de verzekeraar dat de vrouw zonder noodzaak de halsband van de Labrador heeft vastgepakt.

De rechtbank oordeelt hierover als volgt. Het ongeluk is gebeurd in een aanlijngebied en dit ongeluk had zich niet kunnen voordoen indien de loslopende Labrador was aangelijnd. Dat deze hond aanvankelijk wel correct was aangelijnd maar was ‘ontsnapt’ doet hier niets aan af. Het ongeval is dan ook niet (mede) te wijten aan het gedrag van de hond van de vrouw, maar enkel aan de omstandigheid dat de loslopende Labrador niet was aangelijnd.

Ook het argument van de eigen schuld van de vrouw houdt geen stand. Het bij de halsband vastpakken is volgens de rechtbank een logische en geen roekeloze reactie en dus geen gedraging die aan de vrouw kan worden toegerekend. Het is begrijpelijk dat de vrouw een voor haar onbekende (grotere) hond wilde tegenhouden om bij haar hond te komen. Vaststaat dat de loslopende Labrador op de hond van de vrouw is afgerend en dat hij (ondanks pogingen van de vrouw om het tegen te houden) bleef proberen om bij de hond van de vrouw te komen. Nu de vrouw in een kort tijdsbestek een beslissing moest nemen en haar eigen, wel aangelijnde hond wilde beschermen tegen de grotere onbekende hond, kan haar niet worden verweten. Ook kan haar niet worden verweten dat zij niet heeft gewacht op actie van de zoon van de eigenaar van deze hond.

De rechtbank concludeert derhalve dat de eigenaar van de loslopende Labrador volledig aansprakelijk is voor de schade van de vrouw.

Tip: houd als hondenbezitter rekening met anderen!